Dziady część II
II część "Dziadów", chronologicznie część pierwsza, powstała w latach 1823 - 1832 w okresie Wileńsko-Kowieńskim życia Adama Mickiewicza (stąd ich określenie - Dziady Wileńsko-Kowieńskie). Jest to dramat społeczny opisujący słowiański obrządek dziadów. Utwór bogato czerpie z pogańskiej kultury Polski, zawiera motywy ludowe, motywy zbrodni i kary oraz wiele innych charakterystycznych dla romantyzmu.
Dziady część IV
Ta część "Dziadów", chronologicznie część druga, powstała w latach 1823 - 1832 i jest nazywana Dziadami Wileńsko-Kowieńskimi ze względu na okres w życiu Mickiewicza, w którym ten utwór powstał. Jest to dramat miłosny w którym głównym bohaterem jest nieszczęśliwy kochanek - Gustaw. Akcja dramatu toczy się w dzień zaduszny, między 21 a północą a miejscem akcji jest dom księdza, który był nauczycielem głównego bohatera. Mickiewicz pisząc tą część "Dziadów" przy kreowaniu głównego bohatera oparł się na modelu kochanka romantycznego, który jest rozwinięciem bohatera romantycznego.
Dziady część III
Trzecia, ostatnia ukończona część dramatu została napisana w 1832 roku i nazywana jest "Dziadami Drezeńskimi" (wiąże się to z pobytem Mickiewicza w Dreźnie). Jest to dramat narodowo-rewolucyjny i ściśle związany jest z walką narodowo-wyzwoleńczą. Przez krytyków uznany za owoc szczytowej formy Mickiewicza.
Dziady część I
Pierwsza część "Dziadów" jest częścią nieukończoną i nie została wydana za życia artysty. Po raz pierwszy do druku trafiła w wydanym w Paryżu w 1860 r. podsumowaniu ważniejszych dzieł Mickiewicza. Zawiera zbiór niepowiązanych ze sobą historii. Pierwsza część "Dziadów" może być traktowana jako początek lub zakończenie cyklu.
Treść III części Dziadów: http://univ.gda.pl/~literat/dziadypo/index.htm
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz